تقدیم به دوست و برادر، جعفر، با همه لطف و صفایش و فرشته کوچکش لیلا

جان به راه دوست دادن گر نکوست
لحظه جان دادنم را آرزوست

عالمی بادا فدای مهر یار
یک نفس خالی مبادا دل ز دوست

فرق باشد بین گل های چمن
لـاله‌ی بی خار من خوشرنگ و بوست

رنگ او چون شرمساریهای من
آبروی من ز رنگ و بوی اوست

توضیح: شعر موشّح شعری است که حروف اول ابیات، یک کلمه یا عبارت را تشکیل می دهند. در شعر فوق، حروف ابتدایی مصرع های اول، نام جعفر و مصرع های دوم، نام لیلا (دختر جعفر) را تشکیل داده اند. جالب آنکه در جمله‌ی تقدیم این شعر، نام "فرشته" همسر جعفر نیز با هنرمندی گنجانده شده است.